Stel je voor: je ligt aan het eind van je leven terug te kijken. Wat denk je dan? ‘Had ik mijn mail maar vaker gecheckt’? ‘Was ik maar langer

Een mooie functie bij een bekend kantoor, slimme collega’s, een goed salaris: het leek de perfecte start van Bregjes (28) carrière als fiscalist. En in het begin wás dat

Een telefoon die continu laat weten dat er een bericht binnenkomt, een mailbox die overloopt en het wereldnieuws dat je de hele dag door om de oren vliegt: we

‘Ligt het nou aan mij?’ Een vraag die je misschien weleens hebt gesteld na een verwarrend gesprek met een collega of leidinggevende. Bijvoorbeeld als iemand gemaakte afspraken ontkent of

Mei Ying (29) werkte twee jaar als leerkracht, toen ze merkte dat ze uitdaging miste. Gelukkig kon ze al vrij snel de functie van intern begeleider oppakken. Alsnog twijfelde

“Goedemorgen, Marijn. Lekker geslapen?” Dit is mijn standaard begroeting als mijn dochter ’s ochtends half slapend aanschuift aan de ontbijttafel. Wie een puber in huis heeft, kan al raden

Na een paar jaar als commercieel manager, vroeg Sven (26) zich steeds vaker af: is dit het nou? Hij wilde meer maatschappelijke impact maken, anderen iets leren en een

Floor (28) wil graag ontspannen haar werkdag doorkomen. “Heb je er weleens aan gedacht om meer offline te zijn voor je baas, klanten, vrienden en de rest van de

“Waarom vergelijk ik mezelf eigenlijk met mijn collega’s?” vroeg Inge (27 jaar) zich af toen we aan tafel zaten. Een vraag die ik vaker krijg van millennials. Het lijkt

Len (23) werkte vanaf zijn 13e in de horeca. Ondanks een opleiding in deze sector en ervaring bij verschillende werkgevers, vond hij nooit echt zijn draai. “Het was een

We worden allemaal weleens gekwetst op de werkvloer. Zo ook Fleur (32), die te horen kreeg dat ze alsnog niet in aanmerking zou komen voor de functie van communicatieadviseur.

Ken je dat gevoel? Je wil graag iets doen, maar durft het niet. Misschien zie je anderen vol vertrouwen een presentatie geven, terwijl jij aan de zijlijn blijft. Of

‘Nee’ staat vaak niet in ons woordenboek. Het is soms lastig om ‘nee’ te zeggen, omdat de standaardreactie op een verzoek juist ‘ja’ is. We zijn nu eenmaal sociale

Doordat we altijd maar ‘aan’ staan, zijn we massaal (dood)moe. Als er constant meer energie uit dan in gaat, raakt je energietank op den duur leeg. Klinkt logisch, ook

We vergelijken onszelf allemaal weleens met een ander. Zo ook Arjan (32), die twijfelde of hij wel de juiste baan had aangenomen. Dat lijkt bij zijn vrienden wel anders:

We zijn allemaal weleens gefrustreerd. Zo ook Roos (28), die zag hoe haar zorgvuldig geschreven én gecheckte beleidsnota’s de bureaulades in verdwenen. Alsof haar werk er niet toe doet!

We communiceren de hele dag. Hoewel we woorden meestal goed bedoelen, komen ze soms tóch nogal lullig onze mond uit. Waarom doen we dat eigenlijk? En hoe kan het

Maud (38 jaar) wil transformeren van micromanager naar ‘people manager’. Als ik haar vraag of ze weleens sorry zegt tegen haar collega’s, valt ze stil. Want hoe doe je

“Mijn hoofd zit vol”, vertelt Anne (29 jaar) me. Ik zie de vermoeidheid in haar ogen. Anne staat altijd ‘aan’. Een gevoel dat jij vast herkent. Vandaag neem ik

Waarom willen we altijd meer en is het nooit goed genoeg?, vroeg Iris (28 jaar) zich af bij mij aan tafel. En dat probleem hebben meer millennials. Het lijkt

Spijt – we hebben het allemaal wel eens. Maar wist je dat je vaker spijt krijgt over iets dat je níet hebt gedaan in plaats van over iets dat