Mopperend kwam mijn coachee Moniek (26 jaar) vanmorgen binnenwandelen. ‘Die manager van mij!’ ‘Hij ziet weer niet wat ik allemaal heb gedaan voor onze klant.’ ‘Wat een ‘eikel’ is hij toch’. Na een kopje koffie kwam ze tot rust. Ze vervolgde haar verhaal: ‘Weet je Arnaud, wat ik mis is zijn waardering.’ ‘Daar wringt de schoen.’ Dat klopt ook. Iedereen heeft behoefte aan een schouderklopje of een compliment als je je werk met goed resultaat hebt afgerond. Waardering willen krijgen zit diep in onze genen. Maar geef je zelf wel eens een compliment? Of sta je alleen maar met je hand op te wachten? Als ik in Spanje of Italië ben, besef ik me dat de bevolking veel complimenteuzer naar elkaar toe is. Nederlanders zijn, wat dat betreft, maar een zuinig volkje. We geven weinig complimenten en als we een compliment krijgen weten we er niet mee om te gaan: ‘Wat een mooie broek heb je aan!’ ‘Och, was in de uitverkoop.’ Heel herkenbaar, niet?

De wens is de vader van de gedachte

Denken en doen zijn twee verschillende dingen. Ik pleit dat we meer gaan DOEN. Complimenten geven dus. Ja, ook aan die vervelende baas of collega. Denk je nu werkelijk dat hij alleen maar de intentie heeft je dwars te zitten? Echt niet. Hij is ook een mens en ook op zoek naar waardering.

De wet van Snuf

Wie ooit een lezing heeft bijgewoond van Jos Burgers, kent ‘de wet van Snuf’. Snuf is namelijk de naam van zijn hond en die hond weet als geen ander hoe je onvoorwaardelijk kan geven. Dat beest is altijd vrolijk en geeft iedereen aandacht om dat vervolgens ook terug te ontvangen.

Voor mij was zijn verhaal een feest der herkenning. Zoals jullie weten heb ik ook een hond, Jody. En ja, Jody en Snuf hebben veel gemeen. Stel je voor; je hebt een super drukke dag gehad, je bent doodop en je komt ruim een uur te laat thuis. Wie is blijer je te zien; de hond of je vriendin/vriend? Juist ja; de hond. Sterker nog; hoe langer je weg bent geweest, hoe blijer de hond is om je weer te zien. Dit in tegenstelling tot je vriendin/vriend, die het avondeten heeft zien verpieteren.

Het geheim van geven is….

Een hond geeft onvoorwaardelijk. Of je nu een uur of vijf uur te laat bent, zij is net zo blij. In reactie op haar enthousiasme GEEF ik haar ook een knuffel (lees compliment) en zij kwispelt rustig door. Wat wij van dieren kunnen leren, is dat jezelf de regierol hebt in het (uiteindelijk) krijgen van waardering. Door eerst te geven, ontvang je vanzelf ook.

Zoek wat je gemeen hebt, en geef!

Denk eens na wat jullie wel gemeen hebben (muzieksmaak, hobby, vakanties etc) of over iets wat hij wel goed doet. Geef uiting aan je waardering voor dat ene aspect. In eerste instantie zal het misschien wat onwennig aanvoelen maar een complimentje is een kleine moeite met groot resultaat. Je zult merken dat door jouw compliment de relatie tussen jullie aanzienlijk zal verbeteren en je manager of collega ook op andere aspecten een stuk beter te pruimen zal zijn.

‘De wereld is als een spiegel. Kijk je boos, dan kijkt hij boos terug. Glimlach je, dan glimlacht hij terug’.