Maud (38 jaar) wil transformeren van micromanager naar ‘people manager’. Als ik haar vraag of ze weleens sorry zegt tegen haar collega’s, valt ze stil. Want hoe doe je dat eigenlijk, sorry zeggen? Ik laat je zien welke sorryfouten op de loer liggen en hoe je het wél goed aanpakt.
Maud is tandarts en eigenaar van haar eigen praktijk. Ze volgt een coachingstraject omdat ze graag wil werken aan haar stijl van leidinggeven. Maud is een typische ‘micromanager’: ze heeft oog voor detail, legt haar kwaliteitslat erg hoog en ziet vooral wat niét goed gaat. Dat weet ze zelf gelukkig ook.
Maud merkt op dat ze af en toe bot kan zijn. “Maar mijn collega’s lopen de kantjes ervan af en zijn gevoelig voor feedback. Ik kan ook niets meer zeggen, denk ik soms.” Aha, daar is-ie! De ‘maar’-formulering en de ‘wat-ben-je-toch-overgevoelig’-sorry.
De twee belangrijkste sorryfouten
Ik leg meteen even uit wat ik met die sorryfouten bedoel. Als eerste de ‘maar’-formulering. Het lijkt een onschuldig voegwoord, maar het woord ‘maar’ haalt je hele verontschuldiging onderuit. Eigenlijk zeg je: ‘gezien de situatie is mijn botheid volkomen begrijpelijk.’ Oftewel: je maakt een schijnverontschuldiging. Ik herken de fout ook bij mezelf hoor, want wat is het toch lastig om niet gelijk in de verdediging te schieten!
En dan de ‘wat-ben-je-toch-overgevoelig’-sorry. Hiermee zeg je eigenlijk: ‘je reageert overgevoelig op mijn perfect redelijke gedrag.’ Met dit soort uitspraken leg je wederom de schuld bij de ander in plaats van dat je naar je eigen gedrag kijkt. Vaak maken dit soort schijnexcuses situaties daarom alleen maar erger, omdat het de ongevoeligheid bevestigt en versterkt.
Een spiegel voorhouden
Ik spiegelde dit verhaal bij Maud. Stel dat je beste vriendin op deze wijze is aangesproken door haar manager, welk advies zou jij haar manager geven? Maud had meteen een antwoord. “Als ik die manager was, zou ik tegen mijn vriendin zeggen: het spijt me dat ik bot reageerde op je vraag. Ik ging over de schreef en zal het niet meer zo doen.” Kijk, zo kan het dus ook. En dat is nou precies het mooie aan spiegelen. Je komt tot inzichten omdat je jouw eigen gedrag bij een ander terugziet. En dat werkt veel beter dan wanneer je naar jezelf kijkt: we vinden het namelijk lastig om aan te horen hoe wij zelf misschien iemand hebben gekwetst. We schieten dan meteen in de verdediging om onze zelfwaardering te beschermen en focussen daarbij op dingen waar we het niet mee eens zijn: “Ja, maar…”. Tja, ga dan nog maar eens sorry zeggen.
Effectief sorry zeggen
Oftewel: sorry zeggen over ons eigen gedrag is zo makkelijk nog niet. Want we willen ons best verontschuldigen voor ons aandeel, maar de ander ook aanspreken op diens gedrag. Probeer deze neiging eens te onderdrukken en je eerst duidelijk te verontschuldigen voor je eigen aandeel van het probleem. Ook als dat aandeel maar héél klein is. En ja: dat is echt lastig.
Maar een oprechte ‘sorry’ levert veel winst op. Ten eerste voor de gekwetste partij: die voelt zich gezien en gehoord. Het gevolg? Negatieve gevoelens ebben weg en diegene voelt zich weer veilig. Daarnaast groeit je eigen veerkracht en verlicht het je gevoelens van schaamte en schuld. Kortom: sorry zeggen versterkt relaties. Als je op een plek werkt waar collega’s naar elkaars gevoelens luisteren en nadenken over hun eigen gedrag, levert dat dus een fijne werksfeer op.
Opdracht sorry zeggen
Maud gaat aan de slag met een concrete opdracht. De komende periode gaat ze minimaal tien keer sorry zeggen. Ze schrijft op wat het met haar doet en wat ze ziet gebeuren bij de ander. Een mooie eerste stap om te groeien naar haar rol als ‘people manager’.
Hopelijk helpen deze tips je om met meer geduld en empathie te luisteren naar je collega’s of vrienden: haal je innerlijke ‘people manager’ naar boven!
Vaker dit soort tips lezen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief en krijg advies en informatie over bijvoorbeeld keuzestress, carrièreswitch, zelfvertrouwen en communiceren als allereerste in je mailbox.
