Deze week sprak ik mijn coachee Wendy (29 jaar). Een fragment uit ons loopbaanadvies gesprek: Arnaud, het frustreert me’. ‘Ik werk hard en laat vrijwel direct mijn pen vallen zodra mijn collega’s me vragen iets te doen’. ‘Maar als ik iets aan hun vraag, geven ze niet thuis’. ‘Wat doe je met deze irritatie?’’Spreek je dit uit of zwijg je?’, vroeg ik. ‘Ik zwijg meestal’. ‘Maar waarom dan, Wendy?’ ‘Ik wil niemand tot last zijn met mijn gezeur en ik ben bang dat ik ook de goede sfeer op de afdeling negatief beïnvloed’. ‘Ahaaa, Wendy! ‘Ooit van de ‘liefdesverslaving gehoord?’

Werkplezier gaat voor alles, toch?

Nu denk je zeker dat liefdesverslaving iets te maken moet hebben met sex of oneindig veel liefdesrelaties. Sorry, maar helaas. Dat hoeft dus niet. Niet afhaken nu! Mensen met een liefdesverslaving willen geliefd zijn, gewaardeerd worden, aardig worden gevonden en erkenning krijgen. De gedachte dat je afgewezen kan worden creëert angst. Vandaar dat je snel geneigd bent de goede vrede te bewaren zodra er een meningsverschil of conflict zich voordoet. slagboomJe bereikt geen werkplezier door altijd maar aardig te zijn. Neem dit van me aan: wees ALTIJD duidelijk in wat je wel en niet acceptabel vindt. Je hebt zelf de regie om je grenzen aan te geven want mijn grens van wat acceptabel is, hoeft niet jouw grens te zijn.

‘Maar hij voelt toch wel aan wat mijn grens is?’

Ook hierin moet ik je teleurstellen: verwacht niet dat iemand je foutloos aanvoelt. De gemiddelde mens is geen helderziende, ook de Paus niet. Als hij dat wel was, dan hadden zijn onderdanen niet zoveel schandalen kunnen veroorzaken. Dit terzijde. Dus stel zelf je grenzen en maak het kenbaar als iemand die de grens passeert. En dat hoeft niet met een honkbalknuppel of met veel geschreeuw. Het kan ook op een geweldloze manier en zonder iemand te kwetsen of teleur te stellen.

Als je dit stappenplan aanhoudt, boek je gegarandeerd succes:

1. Benoem feiten, concreet gedrag en wees specifiek. Bijvoorbeeld: ‘Gisteren hadden we een vergadering met de projectgroep. We hebben een kwartier op je moeten wachten’. Deze terugkoppeling is specifiek (gisteren met projectgroep), je beschrijft concreet gedrag (een kwartier te laat komen). Je benoemt dus een feitelijke situatie.

2. Beschrijf wat het gedrag met je doet maar oordeel niet. Als je specifiek en concreet gedrag hebt benoemd moet je aangeven wat het met je doet. Bijvoorbeeld: ‘Gisteren hadden we een vergadering met de projectgroep. We hebben een kwartier op je moeten wachten en ik voel me, als projectleider, hierdoor niet serieus genomen want ik kom nu tijd te kort om alle onderwerpen te bespreken’. Je geeft niet alleen aan wat het met je doet maar ook welke grenzen (op tijd komen, afspraak is afspraak, samenwerken, resultaten boeken) overschreden is. Verwar deze stap niet met ‘ik vind’. Hier zit een mening in verscholen. Dus niet: ‘Gisteren hadden we een vergadering met de projectgroep. We hebben een kwartier op je moeten wachten en ik vind dat irritant’. Voorkom een waardeoordeel, want dat kan weerstand oproepen.

3. Hoor, wederhoor: geef de ander de gelegenheid te reageren. Eindelijk is het ‘hoge woord’ eruit. Dat lucht op. Maar nu start fase 2: vraag of de ander je heeft begrepen en of hij zich het voorval hetzelfde herinnert als jij. Is dat niet het geval, licht je boodschap dan toe met aanvullende concrete, specifieke feiten (stap 1). Durf om een reactie te vragen. Bijvoorbeeld: ‘Gisteren hadden we een vergadering met de projectgroep. We hebben een kwartier op je moeten wachten en ik voel me, als projectleider, hierdoor niet serieus genomen want ik kom nu tijd te kort om alle onderwerpen te bespreken. Begrijp je wat ik bedoel?’

4. Zoek samen naar oplossingen. Als degene je grenzen herkent kan je op zoek gaan naar de oorzaken en oplossingen. Stel hierbij open vragen (wie, wat, hoe welke….) om te verkennen wat de oorzaken van zijn gedrag zijn en maak duidelijk dat je de ander graag wil helpen. Vertel de ander niet wat hij/zij moet doen maar laat de oplossing uit hem/haar komen. Wat gaat hij/zij nu anders doen? Dat is enige manier om verandering in gedrag te bereiken.

En als hij echt niet je grens respecteert….

Stel dat de ander volhardt in het te laat komen, dan kan je ook eens dit paardenmiddel gebruiken: de hele vergadering afzeggen en verplaatsten. Het Korps Mariniers zet deze truc wel eens in om alle taken van de groep op tijd af te krijgen. Verzaakt een lid van de groep consequent, dan voelt de hele groep de gevolgen. De sociale druk van de groep werkt uitmuntend. De veroorzaker is snel genezen van zijn negatieve gedrag want ook hij wil geliefd zijn, gewaardeerd worden, aardig worden gevonden en erkenning krijgen. Liefdesverslaafd dus:-)

Veel succes!

Meer lezen? Lees ter inspiratie ook eens mijn eerdere blogs.